montaż klimatyzacji gdańsk Wydajność termiczna mieszkania może ulec dużej poprawie przy klimatyzacji. Ale czy warto inwestować w , oczywiście, że tak- krótko o tym czemu.
Wikipedia: Klimatyzator
Klimatyzator - urządzenie do chłodzenia pomieszczenia.
Składa się ze sprężarki, parownika i skraplacza (te dwa ostatnie wyposażone w wentylator). Wentylator promieniowy wymusza obieg powietrza na parowniku umieszczonym wewnątrz chłodzonego pomieszczenia. Powietrze z pomieszczenia ochładza się na parowniku oddając ciepło czynnikowi chłodniczemu pośredniemu, który krąży w obiegu zamkniętym. Następnie czynnik pośredni (gaz) zostaje sprężony w sprężarce (wzrasta jego temperatura 1) i jest przetłoczony do skraplacza który znajduje się na zewnątrz (w powietrzu zewnętrznym). W skraplaczu ciepło z czynnika zostaje oddane do powietrza zewnętrznego, gaz skrapla się i staje cieczą (nadal pod wysokim ciśnieniem). Ciecz dostaje się do elementu rozprężnego (kapilara lub TZR), gdzie jest dławiona - zostaje zmniejszone jej ciśnienie i co za tym idzie temperatura. Schłodzony czynnik w postaci cieczy ponownie zostaje podany na parownik, gdzie się ogrzewa od powietrza w pomieszczeniu i przechodzi w stan gazowy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klimatyzator
Montaż i kosztorys
Koszty montażu klimatyzacji mogą zamknąć się w liczbie z trzema zerami. Największy koszt to oczywiście samo urządzeni chłodzące powietrze. Koszty te wahają się pomiędzy 2, a 6 tysiącami. Moc i wydajność tego sprzętu determinuje większość kosztów, dlatego ważne jest, aby klimatyzację odpowiednio dobrać do naszych potrzeb. Nie warto w tym przypadku kupować sprzętu, który schłodzi dwa razy więcej przestrzeni niż posiadamy.
Po wybraniu całego sprzętu przychodzi moment samego montażu, który potrwa około 2-3 dni. Oczywiście w zależności od złożoności i poziomu skomplikowania samego przyłącza. Jednak klimatyzatory na jedno pomieszczenie udaje się zamontować właśnie w takim czasie.
Co chłodzi w klimie?
Początkowo jako czynnik chłodzący stosowano od XIX wieku do lat 1920. dwutlenek węgla. Został on wyparty przez czynniki z grupy fluoryzowanych węglowodorów, które mogły być stosowane przy niższym ciśnieniu roboczym w układzie chłodzącym. Po wycofaniu fluorowęglowodorów stosowano czynnik R12 (dichlorodifluorometan), który miał dobre właściwości termodynamiczne i wolno ulatniał się z układu chłodzącego. Jako szkodliwy dla warstwy ozonowej został zgodnie z podpisanym w 1987 roku Protokołem Montrealskim wycofany z użytku. W następnych latach stosowany był czynnik R134a (tetrafluoroetan) o dobrych właściwościach termodynamicznych, jest on jednak gazem cieplarnianym o bardzo wysokim indeksie GWP (1300). W związku z tym w Stanach Zjednoczonych i Japonii producenci zostali zobowiązani do bardziej wydajnym układów chłodzących, co zmniejszy zużycie czynnika. W Europie samochody od 2011 roku miały być wyposażone w układy klimatyzacji, w których czynnik R134a miał zostać zastąpiony nowym, o indeksie GWP niższym niż 150. Koncerny motoryzacyjne zwlekały z wprowadzeniem nowych regulacji, ostatecznie weszły one w życie w 2014 roku. W Europie stosowane są czynniki HFO1234yf (tetrafluoropropen: zbliżona charakterystyka termodynamiczna, indeks GWP=4) lub R744 (dwutlenek węgla, indeks GWP=1).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klimatyzacja