Koszty związane z naprawą motorów
Naprawa motorów może być mniej lub bardziej skomplikowana. Wszystko zależy od tego, jak dużej awarii uległ motor wymagający naprawy. Dlatego naprawa motoru może przebiec bardzo szybko i będzie można odebrać go od mechanika nawet tego samego dnia. Jednak może się zdarzyć, że awarii ulegnie taka część motoru, że trzeba będzie zamówić jej zamiennik w innej części kraju lub za granicą. Wówczas koszty naprawy motoru mogą bardzo wzrosnąć, ale wydaje się, że warto je ponieść, jeżeli dzięki temu będzie można odzyskać swój motor. W razie wątpliwości mechanik będzie mógł użyć motoru po raz pierwszy zanim odda go klientowi. W ten sposób zadba o jego bezpieczeństwo, co również należy do obowiązków mechanika.
Nadwozie samonośne
Nadwozie samonośne (z fr. monocoque) ? rodzaj nadwozia, gdzie elementem nośnym jest samo pudło będące belką nośną, dzięki czemu wyeliminowano podział na podwozie ramowe oraz karoserię nieniosącą na nim osadzoną (np. samochody ciężarowe).
Stosowanie nadwozi samonośnych spowodowało bardzo znaczny spadek masy pojazdów oraz ich wytrzymałości zderzeniowej. Pośrednią konstrukcją jest nadwozie półniosące, gdzie karoseria jest przykręcana na sztywno do lekkiej ramy.
Budowa
Nadwozie samonośne składa się z:
płyty podłogowej (w samochodach osobowych i autobusach niskopodłogowych)
kratownicy (w autobusach dalekobieżnych) lub ostoi (w konstrukcjach kolejowych)
struktury nośnej nadwozia (słupki boczne, wzmocnienia dachowe itp.)
Zastosowanie
Nadwozie samonośne najczęściej jest stosowane w konstrukcjach pojazdów. Pierwszym samochodem z nadwoziem samonośnym była Lancia Lambda, następnie powstały nadwozia trolejbusowe Vetra, furgonów Chenard&Walcker i autobusowe, gdzie pierwszy był w 1942 r. Chausson, którego nadwozie było także stosowane jako trolejbusowe.
Pierwsze polskie konstrukcje samonośne pochodzą z lat pięćdziesiątych XX wieku i są to: Mikrus MR-300 w zakresie samochodów osobowych, i San H01 w dziedzinie autobusów, jednak oba pojazdy nie odegrały znaczącej roli w polskiej motoryzacji.
Rozwój nadwozi samonośnych doprowadził m.in. do powstania autobusów i tramwajów niskopodłogowych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nadwozie_samono%C5%9Bne
W 1997 roku Daewoo Lanos
W 1997 roku Daewoo Lanos zastąpił przestarzałą technicznie Nexię zbudowaną na bazie ostatniej generacji Opla Kadetta. Auto uzyskało wewnętrzny kod T-100 oraz handlową nazwę Lanos. Wprowadzony został do sprzedaży od razu w trzech wersjach nadwoziowych: 3-drzwiowy hatchback, 5-drzwiowy hatchback oraz sedan. Do napędu tego pojazdu przewidziano trzy jednostki napędowe 1,4 8V, 1,5 8V oraz 1,6 16V (początkowo na rynku polskim dostępne były silniki 1,5 i 1,6). W roku 1999 wprowadzono do produkcji 16 zaworową wersję silnika 1,5.
W połowie 2000 roku zdecydowano się dokonać pierwszej modernizacji Lanosa, która objęła nadwozie oraz wnętrze pojazdu, poprzez zastosowanie nowego wzoru boczków drzwiowych. W wersji sedan zmiany nadwozia objęły część tylną, która uzyskała nowe lampy oraz pokrywę bagażnika. W wersji hatchback odświeżenie zewnętrznej stylistyki przeprowadzone zostało jedynie poprzez zastosowanie tylnych lamp o przyciemnionych kloszach z odmiany Lanos Sport. Tak zmodernizowany pojazd uzyskał nazwę fabryczną T-150. Wraz z liftingiem Lanos w wersji sedan wycofany został z oferty firmy Daewoo w krajach zachodniej Europy. W 2002 roku postanowiono zakończyć produkcję wszystkich odmian tego modelu w Korei.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Daewoo_Lanos