Kupowanie zabawek dla dziecka to nie taka łatwa sprawa. Co wybrac? Historia konia na biegunach
Koń na biegunach, koń bujany ? zabawka dziecięca, wykonana zwykle w kształcie konia przymocowanego do dwóch wygiętych w łuk profili, zwanych biegunami.
Poprzednikami koni na biegunach były kołyski na biegunach a także konie-zabawki na kołach. Powstał najprawdopodobniej jako "rocking horse" na terenie Ameryki Północnej. Jego poprzednikiem był koń zaopatrzony w kółka ? zabawka którą można było ciągnąć i dosiadać. W obecnej formie, pojawił się dopiero w XVII wieku1. Niektóre źródła podają wcześniejsze przykłady takich konstrukcji, znane były już w antycznej Grecji, jak można to przeczytac np. u Horacego. Nie ma jednak pewności co do ich użytkowania jako zabawek.
Od początku XIX wieku konie na biegunach były już powszechnie kojarzone z dziecięcą zabawką. Do Europy środkowej trafiły poprzez Anglię. Do końca XIX wieku wykonywali je rzemieślnicy, ich ornamentyka i wykończenie kojarzyły się z końmi przeznaczonymi dla rycerzy. Pod koniec XIX wieku podjęto produkcję seryjną zabawek tego typu.
Współcześnie nadal wytwarza się konie na biegunach tradycyjnymi, rękodzielniczymi metodami. W Polsce głównym ośrodkiem rzemiosła zabawek drewnianych jest Żywiecczyzna. Nowoczesnym wariantem konia na biegunach jest bujak sprężynowy.
Konie na biegunach występują w zbiorach muzealnych ? muzeach zabawek czy też muzeach etnograficznych. Obecne są także w kulturze, przykładowo w Polsce przebojem okazała się piosenka "Konik na biegunach" ze słowami Franciszka Serwatki i muzyką Jacka Dybka w wykonaniu Urszuli.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%84_na_biegunach
Pomysły na prezenty dla dziewczynek
Każdy przyszły rodzic z zafascynowaniem ogląda w sklepach półki pełne zabawek. Nie zdaje on sobie jednak sprawy, iż z czasem kupowanie prezentów staje się zmorą rodziców. Mnogość okazji sprawia, iż pomysły szybko wyczerpują się, a dzieci są coraz bardziej wymagające. Z pomocą przychodzi nam nowa moda na drewniane zabawki ekologiczne. Charakteryzują się one bogatym wzornictwem, które pobudza wyobraźnię dziecka i zachęca do kreatywności. Dla dziewczynek znajdziemy wszelkiego rodzaju drewniane domki dla lalek, drewniane sklepy bądź kuchenki do gotowania. Z pewnością przypadną one do gustu każdej młodej damie.
O domku dla lalek:
Domek dla lalek (pokój, izba) to miniaturowa replika domu lub mieszkania służąca do zabawy najczęściej dziewczynkom. Tradycyjnie domki i ich wyposażenie były wykonywane z drewna, z czasem też używano do ich wykonania metali, płyty pilśniowej i tworzywa sztucznego.
Historia domków dla lalek sięga już starożytności. Dawne miniaturowe gospodarstwa z mebelkami i wyposażeniem znajdowane są w wykopaliskach oraz grobach dzieci1. Mebelki wykonywano wtedy z gliny, cyny, brązu, czasami ze srebra2. Najstarsza znana budowla tego typu pochodzi z roku 1558, kiedy to Albrecht V Bawarski zamówił dla swojej córki prezent, którym był domek dla lalek. Nie przypominał on wtedy zabawki, lecz precyzyjnie wykonane małe dzieło sztuki z kunsztownie wykonanymi miniaturkami rezydencji książęcej.
Wyrób domków w Europie przeżywał rozkwit w wieku XVIII i I połowie XIX wieku. Najpiękniejsze z nich powstały w Niemczech, gdzie pełniły rolę "zabawek edukacyjnych". Modne były też w Anglii, Holandii, Francji i we Włoszech. Właśnie we Włoszech przy okazji obrzędów związanych z Bożym Narodzeniem2. konstruowano całe "miasta lalek", a w szczególności znane szopki neapolitańskie, które często były dziełem najlepszych włoskich architektów, rzeźbiarzy i złotników.
Pod koniec XIX wieku oprócz domków lalek bardzo popularne stały się miniaturowe pojedyncze pokoje (zwłaszcza kuchnie) składające z trzech ścian, podłogi i wyposażenia takie jak: meble i sprzęt gospodarstwa domowego.
Dopiero po II wojnie światowej, domki produkowano w fabrykach na znacznie większą skalę. Wcześniej produkcją zajmowali się głównie rzemieślnicy. W latach 50. XX wieku, typowe sprzedawane zestawy to domy wykonane z blachy, pomalowane i umeblowane sprzętami z plastiku. Niskie koszty produkcji domków sprawiły, że stały się one dostępne dla większości dziewcząt z rozwiniętych krajów Europy Zachodniej, szczególnie tych które po II wojnie światowej nie borykały się z odbudową kraju. Na początku XXI wieku japońska firma produkująca zabawki wykonała dom dla lalek z prawdziwym telewizorem. Miniaturowy odbiornik wielkości znaczka pocztowego odbierał kilka kanałów