Nadzór nad tradycyjnym piecem węglowym
Tradycyjny piec węglowy umieszczany jest w kotłowniach znajdujących się zarówno w domach, jak i w blokach mieszkalnych czy szkołach. Nadzór sprawowany nad tradycyjnym piecem węglowym obejmuje kupno odpowiedniego drewna i węgla oraz ich podłożenie do pieca i rozpalenie. Po rozpaleniu w piecu trzeba będzie co jakiś czas do niego podkładać i sprawdzać wysokość temperatury. W zależności od pojawiającej się potrzeby będzie można regulować ją przy pomocy podnoszenia i opuszczania drzwiczek od pieca, co będzie wpływało na rozpalanie się węgla lub jego stopniowe wygaszanie. Oprócz węgla i drewna jako zimowy opał mogą być wykorzystywane odpowiednio pocięte kawałki mebli, do których trzeba będzie zgromadzić dużą ilość gazet.
Urządzenie doczekało się pomnika
Historia grzejnika
Powszechnie uważa się, że centralne ogrzewanie wynaleźli starożytni Rzymianie. Jednak z dochodzenia przeprowadzonego przez elektrociepłownię z Samary (południowo-zachodnia Rosja) wynika, że pierwszy grzejnik został zamontowany w roku 1855 w Sankt Petersburgu. Wynalazcą był Franz San Galli (urodzony w Prusach, w Kamieniu Pomorskim (Kammin), lecz mieszkający w Rosji Niemiec pochodzący z rodziny o włoskich korzeniach). Swój wynalazek nazwał "gorącą skrzynką" i opatentował w Niemczech i USA.
Pomnik grzejnika
Urządzenie doczekało się pomnika. Z okazji 150 rocznicy zamontowania pierwszego grzejnika w Sankt Petersburgu, na początku sezonu grzewczego 2005, przed elektrociepłownią w Samarze stanął mierzący 2 metry wysokości i ważący 200 kg pomnik żeliwnego grzejnika (wykonany przez lokalnego artystę rzeźbiarza Nikołaja Kuklewa). Powyżej urządzenia, w świetle okna z grubą kotarą, wyleguje się w cieple kot1.
W Polsce pomnik kaloryfera znajduje się w Stąporkowie (woj. świętokrzyskie) przed Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury. Ma on około 3 m wysokości i jest jednym z największych w Europie i jedynym w kraju. Duży żeliwny kaloryfer ma za zadanie przypominać świetność miasta z czasów, gdy tutejsza Odlewnia Żeliwa produkowała aż 96% grzejników. Uznany jest za nieoficjalny symbol tego miasta.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Grzejnik
Wykorzystanie energii słonecznej
Alternatywne źródła energii cieplnej
Alternatywne źródła energii charakteryzują się zmniejszonym negatywnym oddziaływaniem (względem tradycyjnych źródeł) na środowisko naturalne, poprzez zmniejszenie emisji szkodliwych substancji, lub wykorzystanie odnawialnych źródeł energii.
Wykorzystanie energii słonecznej
Możliwe jest wykorzystywanie energii słonecznej do zaspokojenia potrzeb grzewczych budynków. Rozróżnia się pasywne i aktywne systemy ogrzewania słonecznego, w zależności od tego, czy do wykorzystania energii słonecznej konieczne jest zużycie energii z innego źródła. Do systemów pasywnego ogrzewania słonecznego zalicza się kolektory słoneczne w instalacji grawitacyjnej oraz duże okna w południowej elewacji budynku o dobrych współczynnikach przenikania energii słonecznej. Ponieważ podaż energii słonecznej przypada głównie w ciągu lata oraz wiosną i jesienią a w trakcie sezonu grzewczego ich wydajność znacznie spada, kolektory słoneczne są zazwyczaj stosowane wyłącznie do produkcji ciepłej wody użytkowej. Mogą one również wspomagać niskotemperaturowe systemy centralnego ogrzewania (np. ogrzewanie podłogowe). W polskim klimacie możliwe jest wykorzystanie zysków grzewczych z energii słonecznej jako źródła energii dla budynków pasywnych.
Wady i zalety:
duże uzależnienie od pogody (i rejonu geograficznego),
bardzo niskie koszty jednostki energii,
brak negatywnego wpływu na środowisko naturalne,
łatwy montaż kolektorów słonecznych,
ograniczenie do instalacji niskotemperaturowych (podłogowych, ściennych),
wysoki koszt inwestycji.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ogrzewanie